Prema predanju, 1389. godine nakon što je bosanski kralj Tvrtko Kotromanić poslao u Firencu vest o potpunom porazu Turaka na Kosovu polju, u Parizu su zvona sa katedrale Notr Dam, koju je večeras zahvatio veliki požar, zvonila u čast velike hrišćcanske pobede srpske vojske.
U novijoj istoriji, Notr Dam će se pamtiti i po tome što je pre šest meseci bio mesto u kojem je na obeležavanju 100-godišnjice okončanja Prvog svetskog rata, bila okačena zastava samoproglašene države Kosovo, koje niti je i tada postojalo kao država, niti je učestvovalo u tom ratu.
Pariska katedrala koju je večeras zahvatio veliki požar, usled čega se urušio vrh tog monumentalnog zdanja, smatra se jednim od najboljih primera francuske gotske arhitekture.
Njena je gradnja započeta je 1160. godine, a velikim je delom završena tačno sto godina kasnije.
Sama crkva je impoznatnih proporcija, naročito za vreme u kojem je građena – duga je 128 metara, široka 48 metara, a njeni su tornjevi visoki 69 metara. Katedrala je čuvena po nizu ukrasnih delova, ali ponajviše po oslikanim prozorima, veličanstvenoj rozeti.
Kao i mnoge druge crkve u Evropi i Notr Dam je prošla kroz niz promena tokom svoje istorije, a veliku je štetu pretrpela tokom Francuske revolucije kada je značajan broj religijskih slika ili skulptura u njoj bio uništen ili znatno oštećen, piše “Jutarnji list”.
Tokom oslobađanja Pariza od nacista katedrala je pretrpela tek manju štetu od metaka koji su završili u njenoj fasadi.
Međutim, nikada u istoriji Notr Dam nije pretrpela dramatično oštećenje poput ovog požara koji je i dalje u toku.
Sredinom 19. veka sprovedena je prva velika restauracija katedrale koja je trajala punih 25 godina, a u 20. veku usledile su još dve velike obnove.
Međutim, crkveni su službenici upozoravali da je katedrali, koju godišnje poseti oko 12 miliona ljudi (više nego Ajfelov toranj), potrebna još jedna detaljna obnova.
Malo ljudi danas zna da kada se u podne začuju zvona sa hrišćanskih crkvi širom sveta ona to rade u čast Beograda i jednog događaja iz srpske istorije koji se zbio pre tačno 560 godina.
Sredinom 15. veka, 1456. godine, sultan Mehmed II pokrenuo je veliku vojnu akciju sa ciljem osvajanja Smedereva, prestonice despota Đurđa Brankovića i Beograda, najznačajnijeg ugarskog uporišta na južnoj granici ove države.Tog 4. jula 1456. osvajači su stigli pred zidine Beograda. Bio je to drugi veliki napad Turaka na ovaj grad koji se pretvorio u opsadu koja je trajala skoro tri nedelje, sve do 22. jula.
Veliku tursku silu nisu dočekale ujedinjene hrišćanske snage čemu su se mnogi nadali. Mnogi evropski vladari nisu podržali pohod, a čak ni u samoj Ugarskoj nije postignut dogovor o jedinstvenom delovanju. Umesto velike hrišćanske sile, vojsku koja je branila beogradsko utvrđenje činili su odredi koje je okupio Janoš Hunjadi, poznat kao Sibinjanin Janko, i nešto trupa koje je poslao despot Đurađ, kao i odredi slabo naoružanih krstaša.
Ne zna se kolika je bila posada beogradskog utvrđenja. Najviše je bilo krstaša. Oni su dolazili sa svih strana, najviše iz Ugarske, ali i iz Austrije, Poljske, Češke, Nemačke. Glavni logor krstaške vojske bio je kod Zemuna.
Turci su prvo pokušali da Beograd zauzmu sa Dunava, ali je njihova flota razbijena 14. jula. Uvidevši da ne mogu da odseku grad od reka, a samim tim i od Ugarske, Turci su se odlučili na žestok juriš koji je izveden 21. jula.
Ostalo je zabeleženo da je beogradsko stanovništvo bilo zaprepašćeno turskom silom.To nije bio napad nekog lokalnog turskog zapovednika, već ogromna vojska koju je predvodio sultan.
Turci su napadali svim sredstvima ali su se i hrišćani žestoko borili. U borbu se uključilo sveštenstvo. Borbe su vođene kako na bedemima tako i na ulicama. Uz velike napore Beograd je odoleo, a usledilo je i tursko povlačenje. Od ovih sudbonosnih događaja prošlo je tačno 560 godina.
Vest o hrišćanskoj pobedi odjeknula je kao bomba Evropom. Mnogi su se ponadali da su turska osvajanja konačno zaustavljena. Zabeleženo je da je papa Kalist III bio toliko ushićen pobedom da je vesti poslao na sve strane sveta, pa su one stigle čak i do etiopskih vladara.
Naređeno je da se svuda prirede svečanosti u čast pobede kod Beograda. Papa je 6. avgust proglasio danom beogradske pobede koji je trebalo da se slavi u celom hrišćanskom svetu. Nijedan drugi događaj u srednjovekovnoj beogradskoj istoriji nije zabeležen u tako velikom broju izvora kao ova pobeda.
Jedno od podsećanja na ovo slavno vreme, iako mu je smisao zaboravljen, zadržalo se i do današnjih dana. Naime, tokom opsade papa Kalist III je naredio da svakog dana u podne zvona sa svake crkve zvone kao poziv vernicima da se mole za branioce Beograda. U mnogim mestima, međutim, vesti o pobedi stigle su pre naredbe, pa se podnevna zvonjava pretvorila u proslavu hrišćanskog trijumfa.
Papa nikad nije povukao ovu naredbu, tako da i danas zvona svih katoličkih crkvi i dalje zvone u podne, u čast hrišćanske pobede kod Beograda.
